Kippenvel momenten
Het is het jaar van de kippenvel momenten en we nemen je graag mee op een korte reis langs deze voor ons en ons doel fantastische momenten.
Op 14 april konden we een recordopbrengst van € 60.000 euro laten zien bij Hollen door de Bollen, wat een waanzinnig evenement was editie 8!
Of dat nog niet genoeg was zijn we ook weer op “Pole Position” geëindigd en hebben het meeste geld opgehaald en afgedragen van alle deelnemende Roparun Teams. Zo stapelde zich het ene kippenvel moment op het andere, maar er zijn er meer!
Vorig Roparun jaar sloten we af met € 100.000 euro op de teller en dit jaar maar liefst € 114.000 euro. Hier worden wij stil en blij van maar we zijn ook trots en dankbaar.
Wij zijn een Team van vrijwilligers met onze achterban en geen professioneel evenementenbureau of acties met altijd een strakke planning. We doen alles naar beste kunnen maar het belangrijkste is, we doen alles met het hart op de juiste plaats en zo komen we ook heel ver.
Maar eerlijk is eerlijk € 114.000 euro komt niet uit de lucht vallen, daar moeten we heel, maar dan ook heel hard voor werken.
Dan de Roparun zelf, pinksterweekend 2024.
Voor vertrek naar de Roparun maakten we in Voorhout het bedrag bekend en deze eer viel dit jaar niet alleen burgemeester Carla Breuer ten deel maar ook Hans van Duijn, directeur van de firma Duvak B.V. Wij vonden het fijn dat hij er was want hij is niet alleen hoofdsponsor van Hollen door de Bollen maar ook een inspiratiebron voor ons!
Meerdere sponsoren, donateurs en volgers van ons Team waren bij de onthulling aanwezig en die betrokkenheid wordt enorm gewaardeerd.
‘Gewoon’ even de Roparun doen, met z’n allen ervoor gaan. Het is onmogelijk om alles te vertellen wat er tijdens de Roparun gebeurt maar toch licht ik een tipje van de sluier op.
Na het startschot van de burgermeester gaan we op weg naar voetbalvereniging CVV Achilles in Enschede die ons alweer voor het derde jaar gastvrij ontvangt.
We kunnen daar slapen in de kantine en bestuurskamer en er wordt heerlijk voor ons gekookt, bizar dat die gastvrijheid bestaat! Maar stel je voor met 23 mensen slapen in een ruimte, noem het een slaapfeestje! Er wordt gesnurkt en zelfs hele bomen doorgezaagd en geloof me dat is echt geen kippenvel moment.
Zaterdag is het dan zover, vroeg op, want de meesten hebben toch weinig geslapen.
Op naar het startterrein op vliegveld Twente.
Altijd een mega kippenvel moment, in een grote kring schouder aan schouder met mensen die je niet kent op de klanken van Conquest of Paradise. Dit nummer wekt bij Roparunners de emotie op en niemand houdt het droog. We zijn één met elkaar, ieder op zijn manier voor hetzelfde doel!
Dan klinkt het 10, 9, 8, 7, 6, enz. door de speaker en daar gaan de eerste teams onderweg voor hun 560 km estafette loop, non-stop, 2 x 24 uur.
De eerste jaren van de Roparun in de jaren 90 waren er op de route geen toiletten, douches etc. kortom geen faciliteiten. Alles was primitief en met een beetje geluk kwam je een Dixi tegen waar je zeker niet altijd vrolijker van werd.
Even een sprongetje terug in de tijd. Bij mijn allereerste Roparun zo’n 20 jaar geleden was een struik of boom op de route vanuit Frankrijk al een uitkomst. Op een gegeven moment moest ik toch echt een keer en ja, je begrijpt het al geen bos in de buurt.
Een uitkomst diende zich aan in de vorm van zo’n ronde hooibaal die je overal in Frankrijk ziet. Dat leek mij de oplossing maar dat ging hem helaas niet worden. Een dame met een wc rol in haar handen was net iets sneller en met een stralende glimlach verkondigde ze, “deze baal is toch echt van mij”
Nu is het allemaal anders. Teams gaan zelf op zoek naar bivakplaatsen waar ze gebruik kunnen maken van toilet en vaak de luxe hebben ook te kunnen douchen. Denk hierbij aan een voetbalvereniging of brandweerkazerne.
Onze bivakplaatsen dit jaar sloegen echt alles!
Van een brandweerkazerne in Vroomshoop waar de handdoeken en shampoo al klaar lagen en een magnetron voor ons beschikbaar stond, tot een heus wellnesscentrum in Schoonebeek waar we gebruik konden maken van de sauna, het zwembad en er werd onverwacht zelfs heerlijk voor ons gekookt.
Ongelofelijk dat mensen dit allemaal voor je over hebben soms zelfs diep in de nacht (de Roparun gaat immers dag en nacht door) stonden ze voor ons klaar. De gastvrijheid en vriendelijkheid die je tegenkomt is heel bijzonder. Dit pleit er zeker voor om altijd een Roparun route door het noorden en oosten van Nederland te houden.
Onze route ging ook dwars door een kerk. Ik weet niet of je dat wel eens gedaan hebt, maar ik niet. Of je nu gelovig bent of niet, iets in je opvoeding zegt dat dat uit respect eigenlijk niet kan. Maar toch gingen we tussen het koor en de overige aanwezigen door en wanneer je dan diep onder de indruk afstapt en met de fiets aan de hand door het middenpad verder loopt, dan is hij daar weer, het kippenvel moment!
Maandagochtend 2e pinksterdag.
Wij kwamen in de buurt van het plaatsje Andel en er komt een man naar ons toe fietsen. Hij vroeg welk team wij waren en na dit met hem gedeeld te hebben, begon hij uit het niets een heel verhaal te vertellen over zijn zus die dit jaar plotseling aan kanker was overleden. Het betekende heel veel voor hem dat de Roparun nu door Andel kwam. Dat zijn bijzondere ontmoetingen want wanneer ik deze meneer was tegengekomen in een winkel zouden wij elkaar gewoon voorbij lopen. Wij kennen elkaar immers niet maar dat is ook wat de Roparun teweegbrengt, verbinding waarbij je je vrij voelt om je gevoelens te tonen.
Diezelfde man vroeg ook of wij nog door het plaatsje Andel gingen? Vermoedelijk begreep ik hem verkeerd en vertelde ik dat dat niet de bedoeling was. Maar of we nu wilden of niet we werden gewoon door Andel geleid want Andel was een doorkomstplaats.
Zoals bij die kerk waar ik over vertelde, werden we nu door een bloemenkas geleid. De zijkanten van de kas waren bekleed met zacht groene lakens en hiervoor stonden tafels, die ook waren bekleed met dezelfde lakens, met daarop wel duizenden waxinelichtjes.
Aan het plafond waar de buizen liepen om de gewassen te besprenkelen hingen nu allemaal witte linten met daartussen foto’s van dierbaren die zijn overleden, zowel uit Andel zelf maar je kon als deelnemer of volger ook een foto laten ophangen, een heel mooi initiatief.
Met passende muziek omlijst was dit zeker weer een scenario voor een kippenvel moment. Niemand kon zonder emotie door dit ‘herdenkingsmonument’ gaan, heel bijzonder.
Aan het einde van de bloemenkas stond diezelfde man weer. Het enige wat hij mij vroeg was, “indrukwekkend hè meneer?” “Zeker,” was mijn antwoord, meer kon ik niet uitbrengen.
Nog zo’n kippenvel moment was het moment dat een van onze busjes in de berm vast kwam te zitten. Is dat dan zo bijzonder? Echt wel! De wisselplek waar het andere team stond te wachten lag op 10 kilometer afstand van de vastzittende bus. Eén belletje naar dat team was voldoende en er sprongen drie man in het busje om de redding te gaan uitvoeren en vijf minuten later waren we ter plekke.
Nog twee minuten later en het gestrande busje was weer op pad! Daar kan geen sleepbedrijf tegen op. Ik moet ook even vertellen dat een Roparun weekend gepaard gaat met grollen en grappen en we elkaar niet altijd even serieus nemen. Hoe mooi is het daarom om te zien dat wanneer er problemen zijn, zijn we er voor elkaar, voor de volle 100%!
Inmiddels naderen we de finish op de Coolsingel in Rotterdam, een heel bijzonder kippenvel moment wanneer we als Team die finish overgaan.
Het gevoel dat al die duizenden mensen zijn gekomen om jou binnen te halen is met geen woord te beschrijven. Samen met familie, vrienden en kennissen beleven we dat hele speciale moment en is er vooral dankbaarheid omdat we weer heelhuids thuis zijn.
U gelooft het misschien niet maar wij kijken al weer uit naar het volgende Roparun jaar. Een Roparun jaar loopt van Pinksteren tot Pinksteren en dat betekent dat wij al weer volop bezig zijn met plannen maken. Traditioneel hebben we in september de aftrap met de kofferbakverkoop die al snel gevolgd wordt door de braderie in Voorhout.
Later in september volgt onze bollenactie en in november en december de kerst & winterfairs.
Voor 2025 staat ook vast wel weer een veiling op het programma, emballage acties en wie weet welke spontane ideeën er nog meer uitgevoerd gaan worden.
Al is het voorjaar nog ver weg toch wordt er achter de schermen al flink nagedacht over Hollen door de Bollen!
Twee keer achter elkaar op de eerste plaats eindigen wil wat zeggen en één worden is geen kunst maar één blijven des te meer. Nee, we doen geen beloftes maar drie keer is wel scheepsrecht toch?! Wil je ons helpen om volgend jaar weer de nodige kippenvel momenten te mogen beleven?
Voor nu wensen wij je een fijne zomer en voor wie nog op vakantie gaat, een hele fijne vakantie!
Met vriendelijke groet,
Namens Team Bollenstreek
Dave van der Wijngaard
Fotocredits: Chris Kalkman
Deze foto kreeg als ondertitel:
Een symbolische sprong voor ons Team naar € 114.000 en zoals
het hoort, onze Teamcaptain Dave fier vooruit!